Ένα ξεχωριστό βιβλίο της ΤΖΕΝΗΣ ΚΟΥΤΣΟΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ (εικον. Γιάννη Σκουλούδη, εκδ. Ελληνοεκδοτική, 2024).
Μια ευαίσθητη ιστορία για έναν μικρό, τον Βαλεντίνο, που του χάρισε ο παππούς του μια κίτρινη ομπρέλα της χαράς και της ενέργειας και που στη συνέχεια εκείνος, ως παππούς Βαλέντης, χάρισε στην εγγονή του μια παρόμοια, κόκκινη τώρα, ομπρέλα, της αγάπης. Ήταν μια ομπρέλα η οποία προφύλασσε από τη βροχή, που, όταν χρειαζόταν, σκεφτόταν κιόλας, αλλά και παραδέρνοντας από τους καιρούς –πάλευε με τα κύματα και με το χιόνι, ακόμη και στο καβούκι μιας χελώνας κάθισε, έπεσε και σε …χειμέρια νάρκη-, ήταν ένα σύμβολο θάρρους, περιπέτειας και αποτύπωσης συναισθημάτων. Πάντα δε με μαγικό τρόπο εμφανιζόταν και στεκόταν πλάι τoυ καθώς μεγάλωνε. Κάποιες φορές , σε μικρότερη ηλικία, γινόταν και παιχνίδι (π.χ. ξίφος ή μπαστούνι του γκολφ) στα χέρια του.
Πρόκειται για ένα καλογραμμένο "ανοιχτό κείμενο" (τέτοια κείμενα συνεισφέρουν τα μέγιστα στη φιλαναγνωσία) με πολλά διακείμενα κλασικών βιβλίων και με στοιχεία εικονοβιβλίου (picturebook) που, υπαινίσσεται και το γεγονός του θανάτου και τις σχέσεις με το άλλο φύλλο και που ανάμεσα σε όμορφες εικόνες που συμπληρώνουν το κείμενο, σκορπά συγκινήσεις σε μικρούς και σε μεγάλους. Είναι ένα βραχείας φόρμας βιβλίο ενηλικίωσης (βλ. Bildungsroman για το μυθιστόρημα), παρόλο που ανάλογος όρος δεν υπάρχει για παρόμοια αφηγήματα.
Υπογραμμίζω το γεγονός ότι η συγγραφέας έχει προσφέρει, τα τελευταία χρόνια, εξαιρετικά κείμενα εκτενούς φόρμας και στο είδος του εικονογραφημένου βιβλίου.
